Çocukken kendi yarattığımız oyuncakları hatırlıyorum. Saf yüreğimiz ve minicik ellerimizle yaptığımız kağıttan gemileri örneğin. Yüzdürdüğümüz leş gibi suların, kirletmeye gücü yetmediği gemiler. Onca düşün yüklendiği, ama batıramadığı gemiler. Bazen uzakları keşfederdik , daracık alanlarda. Bazen özgürleşirdik sınırları belirli leğenlerde, anne babanın otoritesine inat. Kağıttan gemiler, benim için çocukluk, özgürlük, düşlemek demek. İşte bu yüzden seviyorum kendi yaptığım kağıttan gemileri saçıma takmayı. Yüzdürecek yaşı geçtik madem, saçımızda sembolik olarak taşıyalım.