Emek vermek, bir şeye sevgi beslemenin en temel nedenidir. Belkide bu yüzden sevgisinde bencil olduğu gibi, emeğinde de bencildir insan. Sevgisini üçüncü kişilerle paylaşamadığı gibi, emeğini de kolay paylaşamaz. Ona maddesel bir değer biçmek en zorudur, emeği ortaya koyan için. Kermeslerin güzel tarafı bu belkide. Emeğini alıcısına direk sunabilmektir kermes. Tüccar zihniyetinin oluşmadığı, bir ticaret şekli. Emeğin kutsallığına olan inançtan olsa gerek, kıran kırana pazarlıkların dönmediği, emeği veren kişiye “elinize sağlık” denildiği ortamdır kermesler. Emeği verdiğiniz şeyi anlatabilme olanağı verir size. Üçüncü kişiler yoktur ürününüzle aranızda. Dolayısıyla, alıcısı, isterse hikayesine ulaşır aldığı şeylerin. Hikayeler ruh katmaz mı  cansız cisimlere bile? Onları daha farklı bir yere koymaz mı gözünüzde? Çok zor koşullarda yapıldığı söylenen bir örtüyü yıkamaya kıyamazsınız örneğin…ya da çok mutlu bir ortamda dokunan bir sepet, evinizin bir köşesinde sizi de mutlu edebilir sebepsizce..Üç kuruşluk malzemelerle yapılmış olan eserlerin arkasındaki düşünceyi gösterir size. O zaman anlarsınız düşünce, bilgi,akıl,zeka gibi kavramlar da para kadar güçlüdür yeryüzünde. Herkes yapar gördüğünü belki, ama herkes düşünemez değil mi? Düşünceye ve yaratıcılığa saygıyı öğretir kermes size. Uzun lafın kısası her emekçi satıcının yolu kermesten geçmeli. Parayı amaç olarak değil, araç olarak kullanmak için belki. Astrofisto olarak seviyoruz kermesleri.